Gülçin Demirci Şiirleri - Şair Gülçin De ...

Şimdiye kadar sustukların
Benim yükümdü
Büküldüm...

Bundan sonra konuştuklarım da senin yükün
Nasıl istersen öyle öykün

Sen bir yaz mevsimisin
Ondandır gözlerimdeki ıslaklığın
Sana serilişi...

Gülçin Demirci (2015)

şimdi esrik bir baş var omzumun üstünde
rüzgâra karşı çekerken kürekleri
kıldan köprüler durduruyor dizimi
Şimdi
ya öldürmeli bu kalbi
ya da kesmeli mi dilimi...

Bütün kuşlar ağzına yakalandı,
zemheri düşmüş dalıma...

Kime dokunsam
Dut ağacı kurak yaz...

Issız sokakların
Darağaçlarında sallanırken
Burun sızlatan küf kokusunda

İSYAN
Örümcek ağlarıyla sarıldı başımız
ince bir kıla doğru boynumuz
Haydi bakalım
Arındır yüzünü,gözünü,saçını arındırabilirsen...
Açıp kollarını can havliyle

Kendimle ben
Bir salaş sokaktaki kahvehanede
En köpüklüsünden bir kahve ısmarladım kendime...

Bir kahvenin kırk yıl hatrına
Kırmam artık gönlümü bundan böyle