Beton yığınlarında,hayat ne bekler
Kaçırdık gemiyi,yok artık,başka sefer,
Senin bildiğindir,duymak istediğin haber.
Bu yığınlar yalnızca,bir 'sur' sesi bekler.
Seninle ufalanıp kalsada hayatım
Hoşgeldin dünyama hoşgeldin yalnızlığım
Yalnızlık olman mazeretin olmasın
Dağılan ruhumu ancak sen toparlarsın
İnsan içine çeksede beni hatıralar
Yıkılmamış kulemdi yırtılmamış sayfalar
Ruhumu avutmaya çalışsada insanlar
Beni yalnızca yalnızlığım adamdan sayar
O avucundaki bilyeler
Bana çocukluğumu getirdiler
Korkar elim uzanmaya
Bana büyüdün diyecekler
Ben büyüyünce bayram attalara gitti
Habersiz gitti,vakitsiz gitti
Ne üzgündü ne öfkeli,
Kırgın gitti, çaresiz gitti,
İncecik parmaklarının ucuna basamadan
Kaşlarını çatıpta gitti.
Birgün anlaşılalabilmek ti bütün umudu
Yırtılmamış sayfalarda hâlâ yaşıyordu
Ne yazık, gözbebeklerinden yedi vurgunu
Bir rüyaya inandı,beşbin yılın yorgunu..
Taş diye yontmak lazım seni
Elini yüzünü o küçük ellerini
Belki buluruz o zaman
Taşların ardındaki seni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!