Gülcihan Şiiri - Kenan Kara

Bir korku yerleşti yüreğine Gülcihan
Bir kıvılcım bıraktın aramıza
Hava tutuşacak kadar ağırdı
Sense sezemeyecek kadar uzak
Bir bankta bıraktın ellerimi
Uyanıncaya kadar
Gökyüzünü benim sandım
Daha kınından ayrılmadan
Bir bıçak gibi kendiliğimden kırıldım
Savurduğun zaman
Bulutları ezen saçlarını hatırladım
En son kimin ellerindeydi
Hatırlarsın Gülcihan

Yanı başında bir kedi ağlıyordu
Belki susuzluktan, belki yalnızlıktan
Dönmediğin sularda ben...

Ayaklarım karanlık denizinden uzaktı
Kumdan bir kaleye sığındım
Her şeyim tükendi zamanla, ben de...

Gördüm
Martı yuvalarına yılanlar dadandı
Bildim
Kandan bir hırka bıraktın pencereme
Seni seviyorum diye diye

13.03.2021