Bir kelebek olsam ışığına pervane
Ne yüzünü görsem ne dokunsam tenine
Var olduğunu bilsem uzakta bir yerde
Sevgi;
Bu değil mi sence...
Yalan değildi o masalların hiçbiri
Ben mutlu sonlar dilerken dizlerine uzanmış
Yalan değildi gözlerinde gördüğüm sevgi
İnkar etme ne olur
Sende değil mi hala gözlerimin bebekliği
Sen değil miydin kış ortasında gözlerime güneşi getiren
Kış olsa sende mevsim
Güneş olur eritirim karı
Karanlık olsa günün
Işık yakar aydınlatırım içini
Yeter ki götür sen beni yanında
Sorana bela dersin başına...
Gece yoldaşım
Ay pusulam
Yönümü kaybettim
Sende sevgiyi bulsam
Tut bu ürkek yüreği
Kalbine sar
Teslim ettim bedenimi kör uykulara
Sen yoksun ya bu sabahta karanlık doldu odama
Yokluğun boynumda demir'den bir kolye
gelmediğin her gün biraz daha yaklaşıyorum
Ölüme...
Söyle sen bende olmasan
Güneş her gün sana doğmasa aydınlanır mı karanlıklar
Sol yanımda yaşatmasam seni
Kıymeti olur muydu aldığım nefesin...
Bölündü yalnızlığım gülüşünle
Kalmadı içimde ne gam ne vesvese
Ben yalnızlığa dayanırdım belki
Yalnızlığım seninle daha anlamlı olmasa..
Sil artık yaşlarını badem gözlerinden
Geçmedi,geçmiyor sevdam ettiğin sözlerinden
Yeminim var ölmemeye
Gözlerini bir kez daha görmeden...
ben hep arıyorum solumda seni
yarın bende kalmışken sen gittiğini mi sanıyorsun
sensizlik uçurumu gözlerinden derin
düşüyorum sevdiğim
nerde ellerin...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!