Gülcemali Güzel Sevda Yolcusu

Ey gönül gel bir bilene gidelim
Dalında gül olan güne gidelim
Delalım mail oldum gonca güle
Fırat'a, Dicle'ye dolan gidelim

Ciğerparem yüreğin hiç yanmasın
Varsın derdim geclere çağlasın
Ben bilmedim kadir kıymetini
Dilerim narın, gülün kırılmasın

Gönül bu can bu bedenden çıkmadan
Erken uyan! Üstüne gün doğmadan
Kara gözlerine ay, mehtap dolmuş
Gidelim bu ellerden, Muş yanmadan

Zalimler dağlara ateş vermişler
Sararmış yeşil otlar, mor çiçekler
Kapkara bir ölüm düşmüş ellere
Vah dağları, taşları kül etmişler

Yâr seninle ahd-ü peyman edelim
Bulanık viran olmadan dönelim
Ovaları, yaylaları görestim
Kalk tası-tarağı al da gideli

Yazıyorum, içimden her geçeni
Ben severim gönül dili bileni
Ey cemali güzel sevda yolcusu
Gönül ne sen beni kır ne ben seni

Soysuzlar zulüm divanı kurmuşlar
Çobanoğlu'na kelepçe vurmuşlar
Söyle bulunmaz mı derdime çare
Duydumki yiğitleri yok saymışlar

Mehmet Çobanoğlu
08.08.2024
İstanbul