Gülcemâl Şiiri - Macit Kuruçay

neyin var ki
İstanbul
ki sorsalar
cihanın tahtı
gülmeyen bahtısın

neyin var ki
İstanbul
bir adın var

bana sorsalar
sorsalar bana
benim tam tamına
som
beş ciğerim var
öyle bozdurmalık
can altı değil ha
ana yâdigârı

bak şimdi
hürriyet dedim
atlar terledi burnumdan
misk geyikleri buram buram

deniz dedim
mis gibi
koktu deniz
çekildi ağlar
vurdu şavkı balıkların
altın tozu güneşin kumun ayın
denizim
ciğer ciğer
oda oda
ana son
ana son
koktu
sarhoşluğum
âh çakırım

gemi dedim
cümlesi selamlıyor
daha uzun
daha güçlü
kaptanlarım
kulağım kulağım

kuş
dedim
kuşlarım
kanat sesim
bilhassa
terennümüm

çocuk
dedim
çocuklarım
ölen öldürülen
canımın canı
gülcemâl
kimsesiz
çocuklarım

12 Nisan 2017 Çarşamba