Gülcem GÜLCE Şiiri - Osman Öcal

Yağmur gibi durusun umman bizim nemize;
Veren Tanrı korusun hoş geldin hanemize.
Sır olduk bir remize, gönlümü sağan Gülcem.

Yanağın gül pembesi yalar iken yaşların;
Kara üzüm gölgesi kirpik ile kaşların.
Derince bakışların süzüşü doğan Gülcem.

Güzelliğin bir serap kızıl alev erisin;
Gün olur tozar türap bir melek bir perisin.
Gecenin ülgerisin Nil ile doğan Gülcem.

Edebimin edebi yazında börklü adın;
Var olacak ebedi kaleme düştü tadın.
Gül benekli muradın üstüne yağan Gülcem.

Au oldu ilk sesin kurt ulur mu nedensiz;
Ak otağa eresin; baş olunmaz bedensiz.
Vuslatî kalmaz sensiz hasreti boğan Gülcem.

Osman ÖCAL