GÜLCEM
Gülcem,
Sen, bir ömür sonra açan goncasın.
Bense her dizede eriyen bir mum.
Sen, her vakit güzel bir demet gülsün.
Ben, çorak bir toprak, bilinmez sonum.
Kırkımda su verdin özüme benim.
Gülcem,
Sen, sessiz çığlıksın her satırımda
Bense paramparça gönül dağıyım.
Sen, gökkuşağısın şakaklarımda
Ben, seni yazmakla şairin oldum.
Nice anlam verdin sözüme benim.
Kayıt Tarihi : 18.2.2021 12:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muzaffer Arslan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/18/gulcem-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!