“"Herkes ektiğini biçer! " derler.
Selam ekip, selamsızlık biçen tek deli ben miyim? -Neyleyim? - Dilimi mi, elimi mi keseyim? Yusuf Bozan”
Hu!
De...Hu!
Açtığın kapıdan ver de selâmı,
Alıp da el üste tutayım seni.
Muhabbet bağında ektim kelâmı,
Sen seni bil, ben de beni.
Anlarım hâlinde türlü hiddet var,
Soluklan bir hele daha müddet var,
Biz kuluz a dostum özde vahdet var;
Sabır dile, aç sineni.
Dünya âleminde hepimizde dert,
Kimine çok yumuşak kimine pek sert,
Acıyla yoğrulur hayatta her fert;
Şer, kem söze tut çeneni.
Biz fâni canları taşır dururuz,
Sevgiyi ve hüznü ömre kararız,
Bir anlık gafletle akla zararız,
Ateş ile yakma teni.
Günahın boynuma bu da geçecek,
Şefkat eken elin huzur biçecek,
O mağrur gönlünde bir gül açacak,
Sakla düne sal çileni.
Yusuf’ un son sözü sanma sanadır,
Vefayı farz bilen cümle canadır,
Benim tek sürgünüm kalpten yanadır,
Aşkla koru can pareni…
Aralık 2015 Antalya
Yusuf BozanKayıt Tarihi : 7.12.2015 04:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
