NİYAZİ (Gülce üç gül)
Sabah vakti aynı saat, çıkıyordu evinden,
İşin ehli her zanaat, geliyordu elinden,
Geçinirdi kıt kanaat, bizim komşu Niyazi.
Barınağı toprak damdı, büzülerek yatardı,
İnce narin bir adamdı, bol giysiler yutardı,
Titrek alev mum yakardı, bizim komşu Niyazi.
Tükenmeyen çile serde, geleceği karanlık,
Gün batımı perde perde, gölgelenir fidanlık,
Her akşamda düşer derde, bizim komşu Niyazi.
Yıllar yılı garip gönlü, acı kederle doldu,
Hiç açmadı gonca gülü, hem sarardı hem soldu,
Ne gazi ne şehit oldu, bizim garip Niyazi.
Ali GÖZÜTOK
19. 11. 2009
Kayıt Tarihi : 23.11.2009 13:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!