(GÜLCE-Triyolemsi) ŞU İNSAN

ŞU İNSAN (Triyolemsi)
-1-
Sen sırlar aleminde, bilinmez bir hiç iken,
Kim indirmiş acaba, dünya denen şu hana,

Düşündün mü bir kere, kimdir nedir şu insan?
Mekan tutmuş yer tutmuş, konuşur olmuş lisan,
Donatılmış yer yüzü, sunulmuş türlü ihsan,
Sen sırlar aleminde, bilinmez bir hiç iken.

Can vermiş ruh üflemiş, seni yoktan var eden,
Dikmiş mi vücudunu, giydirirken bir beden,
Bir damlanın içinde, yüzen canlı ceninken,
Kim indirmiş acaba, dünya denen şu hana.
-2-
Sonsuzluğun sahibi, yoktur sanma sen sakın,
Kimsesizler kimsesi, senin kimsen ey gardaş.

Sanma ki insan oğlu, bilinmez bir muamma,
İlk insanın mayası, balçık çamurdur amma,
Biliyorsun seni de, doğurmuştur bir ana,
Sonsuzluğun sahibi, yoktur sanma sen sakın.

Nice hikmetler sermiş, bir bak koca cihana,
Melekten üstün kılmış, değer vermiş o sana,
Akıl fikir düşünce, ihsan etmiş insana,
Kimsesizler kimsesi, senin kimsen ey gardaş.

ALİ GÖZÜTOK
22. 12. 2009