En uzak iklimlerin en gizli menekşesi,
Ruh kökümde sen varsın, bakıyorsun öyle mor.
Kusursuz güzelliğin gökleri ağlatıyor,
Bırakmıyor yakamı, kaderimin pençesi.
Yağmur kokan saçların omuzundan çağlasın,
Heykelini yapayım oylum oylum mermerden..
Geçerken habersizce mevsim olup seherden
Kanayan sol yanını buselerim bağlasın...
Biliyorsun alnıma yazılmışsın ezelden,
Islatma yastığını ölürüm göz yaşına..
Elbette kavuşuruz, girsek de yüz yaşına...
Nasıl sevmem ben seni, güzelsin bin güzelden,
İçerim hasretini kadeh kadeh her gece..
Sen maralım, bir tanem; aşkım dağlardan yüce...
Kayıt Tarihi : 6.9.2009 02:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gülce-Sone'm

TÜM YORUMLAR (2)