Gülce-Özge, Özgecan... Özge Bir Candır R ...

I
'özge'

Gülce sultan şairdir, gittiği dostluk yolu
İnsanca duygusuyla, özge Refika Doğan.
Hiç düşünmem ardını, tuttuğu sevgi kolu
Her kelamı bin değer, Gülce bahçeye yağan;
Uzattığında eli, tut bırakma hiç bir an.
Hassas yüreğinde his, vezinlerden bir dolu
Dostluğu sahrada su, tevâzusu bir çağan;
Onda bir başka doğar ufukta kızılca tan.
Bil! Sabah güneşidir, uzanan gönül dalı.
Gülce onunla güzel, Gülce onunla sultan.

II
'özgecan'

Varlığın benlikte aynam; dostluğun kan, özge can.
Gün senin! Gül sende açmış, mevsimin hep gül kokar.
Ay senin! Şavk sende doğmuş, Akdeniz’ ler parlatan...
İmge senden simge kapmış, sözlerinden bal akar;
Her sözün bir özdeyiştir, gözlerin candan bakar.
Velhasıl! Zengin diyardır özge gönlün, dosta han.
Canlarım der seslenirken; sözlerin pak, yüz yıkar.
Aklanır üzgün sevinçler, dosta kalpten taç takar.
Bakmadan görmekti ilmin, sende buymuş soylu kan;
Karşılıksız ser verirsin, sende yoktur hiç çıkar.

'Aruz: Fâ'ilâtün / fâ'ilâtün / fâ'ilâtün / fâ'ilün'

Yusuf Bozan

Yusuf Bozan
Kayıt Tarihi : 23.2.2015 00:57:00