Ne varsa maziden kalanmsildim seninle.
Kasım yağmurları sensin, bunu böyle bil.
Yüzün yüzümde saklıdır, sus n’olur dinle.
Göz çukurlarımda nemsin, gecemde kandil.
Açtım perdelerini gönül penceremin,
Artık kaçışların zamanı değil.
Işığın doğar geceme, düşünce denizlerimsin.
“Ay" dersen Ay sensin.
Tutulurum sana,
Dokunamadığım tek elsin.
İlk hatırladığındır en çok sevdiğin,
En çok sevdiğindir özlemek istemediğin
Ve yokluğuna itiraz ettiğin.
İtirazlarıma neden, efkârıma demsin.
Yüzümün coğrafyasına sakladım yüzünü;
Gâma ilaç, ıslak yaralarıma merhemsin.
Senin yağmurların yağar, çiseler hüzünü;
İçimin görünen yüzüsün, aşka nedensin.
"Anlat!" diyordun, susuyordum.
Dilime yasaklı birer tümceydin.
Dinle vatansız sözcüklerimin sesini,
Öyküsüdür bu sana teslimiyetin.
Bütün ışıklarını yaktın karanlıklar ülkemin,
Bütün kapılarını açtın düşler kentinin.
Su gibi içime akan sensin…
Yüzümün coğrafyasına saklanmış yüzün,
Bu yüzden yüzsüzlüğüme nedensin.
Gözümün kahve renginde doğup, bebeğinde büyüyorsun;
Bu yüzden bakışlarımda yön, gözümün atlasında nemsin.
Dilimin titrek halinde hecem, aşkın özü oluyorsun;
Bu yüzden sessizliğime ses, nefessizliğime nedensin.
Hangi aşk bana yaramış ki, sevmeye nedenim olsun.
Boş verdim artık
Bir aşk daha ahmaklığıma nedensin.
Kayıt Tarihi : 27.1.2015 23:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
