(Gülce Buluşma) BİLMEZ İDİM

BİLMEZ İDİM (Gülce Buluşma)
Bilmez idim,
Âlem-i bekadan
Kimdir beni,
Şu dünyaya indiren?
Bilmez idim,
Bir zamanlar hiç iken,
Kimdir beni,
Bir damlaya bindiren?
Öğrendim ki;
Gönülde coşarmış, umman’ı derya,
Yakıp kor eylermiş, suzanım beni!
Derdime dert katan, sevdalar var ya!
Perişan edermiş, üryanım beni!
Bilmez idim,
Varlık nedir? Birlik nedir?
Ben kimim (!)
Öğrendim ki;
Yağmur benim! dolu benim!
Kar benim.
Bazan âşık, bazan maşuk,
Yar benim!
Bilmez idim,
Ar namus şişesin, vurup kırınca,
Hicranın çilesi, gönlü sarınca,
El açıp huzurda, divan durunca!
Açılır gönlümde, didarım benim.
Bilmez idim, öğrendim.
Vahdet nedir?
Tevhit nedir?
Hû nedir?
Dertleri dert edindim,
Anladım ki;
Libasım yok imiş, örte üryanım,
Ol geceye gündüze, şimdi hayranım!
Testimi mahvetti, kırdı ummanım.
Halimi bilmedi, yaranım benim.
Öğrendim ki;
Yerlere göklere, Arşa sığmayan!
Sığarmış mü'min kul’un kalbine!
Anladım ki;
Damlalar birikir, göle dönermiş,
İnsanlık bir damla, sudan ürermiş,
Öğrensinler diye, akıl dil vermiş,
Varlığın sahibi, Sultanım benim.

Ali Gözütok
10.02.2011 5/35