İnsan yaşadıkça birikiyordu cümlelerine
ve bir nokta az geliyordu biitiği yerde.
Ömrün virgülleri geçerken yerlerine,
Soru işaretleri açığa mı alınıyor ne?
Biriken cümlelerde...
Yaşamak güçlüde kılıyor insanı bir bakıma
Hiçbir aşka yoldaşlık etmemiş,
günyüzü görmemiş cümleler var içimde aşka dair, sana bulanmış.
Şarkılar var, miladı sen...
Hüznü, kokusu sen...
ve bir yer var orada, yanında. huzurun kuytu yerinde.
Bana bulansa keşke ...
Hani sussamda bazen içim araf , bir mahşer kalabalığı.
Durduruyorum kendimi bir viraj boyunca.
Uzun bir yolculuk yapsam ve geçsem tüm sahil kasabalarından. Deniz olsa gördüğüm, sen olsam düşündüğüm..
Bir molada çıksan karşıma.
(15/4/10)
Yüreğim yorgun gel – gitlerden.
Zaman bekliyor artık seni ben değil.
Ruhuma ölü toprağı serptim.
Çözülmez dilim.
Bekleme kelimeler benden.
Sustum
Yağmur durup durup yalnızlığıma yağıyor.
Yapraklar rüzgarlarla gideli çok oldu.
Duyuyor musun?
Bir ses. Sanırım uzaklar beni çağırıyor..
Şimdi gitmeli ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!