Sevmekse bu yüreğe can veren
Özlemez mi Can'ı canından çok seven
Erimez mi yokluğunda günden güne
Sevda hiç bu kadar yakmamıştı önceden
Bilirim günlerin uzadıkça uzadığını
Gelmiyorsa bir türlü ne beklenen,nede beklenenden haber,
Bilirim Pompeipolis’e veda ederken bile Güneşin
Yürekteki yalnızlığı acımasızca nasıl yaktığını,
Geçmişten gelen bir haberde
Dalıp gider gönül eski sergüzeştlere
Unutulmuş gibiydi
Koşuştururken anlamsızca
Yıldızları çalınmış şehir gecelerinde
Ne acılar küllenmiş meğer
Dün akşam Gözne’de
Göz yaşlarım beni dinlemedi
Hıçkırıklara boğuldu yüreğim
Gün batımında son uçuşlarını yapan
Kuşların kanatlarına takılıp giden
Çocukluk anılarımın ardından.
Seni andı yine gönlüm ey Can
Perdeyi ürkekçe aralayıp baktı bir an
Ezelden gelip Ahir zamana uzanan
Arnavut kaldırımlı sokağa
Sevdiğini görmekti dileği bir an bile olsa
O yoksa bile razıydı gönlüm
O Can yolunun gözlendiğini bilmez gibi
Bilir de Can olduğu yüreğin sabrını sınar gibi
Yoksa Can Özlemim'i özlemez mi oldu
Deniz'in doğumunu beklemez mi oldu
Sen gidince böyle habersizce
Yüreğime derinden bir sızı saplanır
Nedense
Terkedilmiş öksüzler gibi
Umutlanır yüreğim her gelişinde
An olur...
Gelmeyince beklenenden ne bir selam ne bir haber
Düşer yüreklere en derininden bir keder
Şehrin neon ışıklarından birhaber
Takılır yıldızlardan birinin ışığına gönül
Bedeni ışıkları yanan şehirde
Ya ruhu...kimbilir kiminle beraber
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!