Ben;
Öyle uzağım senden
Öyle yabancı
Ve öyle yalansız kendime
Öyle karmakarışık
Ve öyle alışkın susmaya
Ben burdayım
Ve sen ordasın biliyorum
Bir camın ardından ellerine uzanıyorum
Sıcak ellerin,dokunmadan ısınıyorum
Düğümlerini çözüyorum kimliğimin
Adının gizi aklımda mıh
Tuttuğum dilekleri saldım bağrına
Sana,bu en son yolculuk
Her istasyonda döndürmek için
Çığlık makamından çalıyor düdük
Sen misin ellerimden tutan
Beni kurtaran
Sen misin deliler gibi
Özümde yanan
Canımı yakan
Aklımı alan
Binlerce binlerce sen olsan diyorum
Sana sen kadar yakın olsam diyorum
Gözlerine,gözlerimden başka bir göz değince
Binlerce binlerce yerin dibine batsan diyorum
Avuçlarımda yalnız adın yazsa diyorum
Mevsim sonbahar
Ve ayrılık...
Yeniden sever mişim
Üzülmemeliymişim
Teselliye gerek yok
Unuttum söylemeyi
Bir yakamoz tutkunuyum
Yüreğim deniz
Yosunlarca varım ben
Okyanuslarca derin
Hadi getir kendini
En deli mevsimini
Kızıl renge boyanıncaya kadar ellerim
Dikenlerini bastırmalıyım yüreğime güllerin
Kan sızmalı avuçlarımdan toprağa
Yaşamam olmalı,ölmem olmalı
Sevdalanmam büyük sevdalara
Elveda Baran'ım
Sonbaharda son yeşil dalım
Sitemim,kederim
Öfkeli kalemim
Elveda sevgilim
Düşmanım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!