Ay gibi parıldar,hasret ile sevgi saçar.
Yıldızlar gibi,göz kırpar,yol açar.
Sever sevmesine,gönlünden kaçar.
Konu komşuyu dinlemez,sevdiğine koşar.
Olmaz demez,olur un peşinden koşar.
Kader bizim,Kâdir olan Allah.
Gül bahçesinde Gülbiye,dağ başında Ahlat.
Allah bilir kaderi, biz yaşarız.
Gönüller sohbet,hoş muhabbet ister.
Dünya yalan dolanla dolu,dürüstlük ister.
Gönüller aşk ile,meşk ile,meşgul olmak ister.
Dağ başında Ahlat,gül bahçesinde Gülbiye ister.
Gitme baş ucumda kal,yalnızlık zor dedim.
İnsanlar vefasız,gözü pek,karnı tok dedim.
Yalnızlık zor,savrulsun sevdam,çaresizim dedim.
Yüreğime sevdanı yaz,ağlama Gülbiye, gül dedim
22 Ekim 2011 Manisa
(((Ahlat)))
Nevzat GüleçKayıt Tarihi : 23.10.2011 01:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gül bahçesindeki gülbiyenin zarefeti...Dağ başındaki Ahlat ağacının yanlızlığı. Çok değerli iki dostun.Şu yalan dolan dolu dünyadaki.Gönüllerindeki sohbet hoş muhabbetin güzelliğini kalemim gönül mürekkebimle izah etmeye çelıştım.
merhaba dost yürek seni grubumuza davet ediyorum katılımın onur verecek
grubun adı- Çiniler diyarı KÜTAHYA
TÜM YORUMLAR (2)