Gülbahçe Şiiri - Ramazan Yaşar

- Şol gökleri kaldıranın
-Donatarak dolduranın
-Ol! deyince olduranın
-Doksan dokuz adı ile....

Gülbahçe -1- DUA BAHÇESİ

Gaflet uykularından bir uyanıştır dua.
Samimi duygularla Rabbi anıştır dua.

Ne boya badanadır ne makyaj ne de rötuş;
İçten içe alevli hüzzam yanıştır dua.

Ak ellerin göklere usul usul pervazı,
Mağfiret deryasına bir uzanıştır dua.

Ru- siyahız kapında günahkarız efendim,
Titreyen sesimizle bir utanıştır dua.

Gözyaşlarım sel oldu hicranıyla sultanın
Ahmed-i Muhtar ile bizi tanıştır dua.

Zamanı ve mekanı aşmak için kullara
Nazlı güvercin gibi kanatlanıştır dua.

Ey Vefakar Süvari sen daha ne beklersin
Akıncı ceddin gibi bir şahlanıştır dua.

Gülbahçe -2- RAB BAHÇESİ

Gök ekin sararmadan daha öldürme ya Rab
Bu mukaddes vatanı asla böldürme ya Rab

Sadık bahçıvanların gözlerinin nurudur
Kıymet bilmez hoyrata çiçek yoldurma ya Rab

Şu gül-i rana desen habibinin teridir
Muradına ermeden onu soldurma ya Rab

Huzuruna durulan mabedinin içine
Adını anmayacak küffar doldurma ya Rab

Bize güç ver ilahi her engeli aşmaya
Dosta düşmana karşı bize güldürme ya Rab

Sağ elin verdiğini sol elimiz duymasın
Hele gösteriş için namaz kıldırma ya Rab

Vefakar Süvarinin kılıcı sözleridir
Çölde susuz bırakıp onu yıldırma ya Rab

Gülbahçe -3- HAC BAHÇESİ

Hayatı anlamanın başka bir adıdır hac
Şu dünya mutfağının en leziz tadıdır hac

Veysel Karani gibi resulü özleyenin
Rüyalarına giren asil muradıdır hac

Safa Merve arası koşar Hacer anamız
Anasır-ı erbanın özet hayatıdır hac

İbrahim’in putları birer birer yıkışı
Karanlığa sığmayan iman inadıdır hac

Görmedin mi ey insan fil ordusu ne oldu
Ebrehe’nin sonudur ebabil yadıdır hac

Nefsi öldürmek için kafasına atılan
Büyük küçük taşlarla şeytan feryadıdır hac

Söz verdik Rabbimize der Vefakar Süvari
İnsanlık tarihinin büyük biadıdır hac

Gülbahçe -4- GÜÇ BAHÇESİ

Ölmek kolay aşığa yardan ayrı kalmak güç
Yar vefasın görmeden kara toprak olmak güç

Yaşamak güzel şeydir serde aşk ile amma
Vuslat günü görmeden sararıp da solmak güç

Gün gelir ülkeleri silahsız fethedersin
Şahım dilber gönlünü savaşmadan çalmak güç

Bir kez delmişse eğer sultan bakışı kalbi
Hiç boş yere uğraşma çıkmaz artık mızrak güç

Aşk sarhoşu olmuşsan gökte yıldız arama
Yarin ay yüzü gibi görebilmek revnak güç

Farzet ki susuz kaldın bu hayret vadisinde
Seraba dalmak da var çölde kaynak bulmak güç

Ey Vefakar Süvari bu asırda bu çağda
Aradığını bulmak biliriz muhakkak güç

Gülbahçe -5- OD BAHÇESİ

Eyvah düşmeye görsün bir kez şu gönüle od
Daim feryat ettirir zavallı bülbüle od

Naz kendinden geçirir gamze hülyaya salar
Aklı başında olan değdirmez kaküle od

Hicran şarkısı dinler neyin efsun sesinden
Hevaya değer biçip sonra satar yele od

Dirilişin simgesi güneş ile ay ile
Yıkar viraneleri sanmayın zelzele od

Bu yanış öze dönüş bir arınma kurtuluş
Ab-ı hayat iksiri karışınca sele od

En büyük hazinedir sarrafının elinde
Arif olanlar bilir rahmet olur çöle od

Ey Vefakar Süvari İbrahim geldiğinde
Bağrın açıp nebiye dönmedi mi güle od

Gülbahçe -6- ANNE BAHÇESİ

Yine ateşim çıktı her tarafım ter anne
Kaldır karanlıkları yıldızları ser anne

Her kime bağlandıysam beni sırtımdan vurdu
Bal içinde gizlenmiş çok zehirler var anne

Açılmak istiyorum şu engin denizlere
Çıkmalıyım göklere dünya bana dar anne

Belki kırlar güzeldir, köylerimiz neşeli
Şehir paradoksunda yaşaması zor anne

Herkes açıkgöz olmuş hırsından arzusundan
Güzelliklere karşı kainat hep kör anne

İhtiyacım var sana her zamankinden fazla
Yanımda olmasan da düşlerime gir anne

Vefakar Süvari’nin yüreği yaralıdır
Mis kokan ellerinle yaramı sen sar anne

Gülbahçe -7- HEDEF BAHÇESİ

Daha gök daha deniz daha çok ırmak hedef
Türk kağanı buyurdu turana varmak hedef

Özgürlüğün tadına ta ezelden bakmışız
Alnımızda yazılı göklerde bayrak hedef

Yalan dolan ihanet kervanına girmeden
Mertliği namus bilip sözünde durmak hedef

Eleştiri okunu önce bağrına sapla
Yakıp yıkmak hüner mi yarayı sarmak hedef

Eğri olup yay gibi el üstü durmak değil
Yunus gibi azimle eğriyi kırmak hedef

İyi olmak kolaydır tebessüm etmek kolay
Ömer adaletiyle kararı vermek hedef

Vefakar Süvari’nin sözünden ibret alın
Yan gelip yatmak değil on iki vurmak hedef

Gülbahçe -8- KUTADGU BİLİG BAHÇESİ

Ata yadigarısın aziz Kutadgu Bilig
İlklerin kitabısın leziz Kutadgu Bilig

İlk siyasetnamesin ve ilk mesnevi sensin
Aruz seninle başlar filiz Kutadgu Bilig

Has Hacib’in kalemi nurlandırmış gövdeni
Asya kandillerinden bir iz Kutadgu Bilig

Beyit beyit işlenmiş alegorik süslenmiş
Dörtlüklere de vermiş taviz Kutadgu Bilig

Mutluluk iksirini dermiş gül bahçesinden
Çağına rehber olmuş vaiz Kutadgu Bilig

Şimdi tozlu raflarda okunmayı bekliyor
Bir kenara itilmiş veciz Kutadgu Bilig

Bu Vefakar Süvari seni de unutmadı
Yudum yudum içilsen caiz Kutadgu Bilig

Gülbahçe -9- DAĞ BAHÇESİ

Balını bulmak için durmaz gezer arı dağ
Geçti ömrün baharı bulamadık yari dağ

Düşlerim demir attı hazin enginliğine
Can ver damarlarıma kaldır şu efkarı dağ

Kimine cennet mekan kimine zifir zindan
Ferhat gibi yiğidin oldun iftiharı dağ

Şair haddeye sürdü pişsin diye davranış
Yine de erimedi gönlümüzün karı dağ

El yağını sürüyor taze gül yaprağının
Gül bahçesi içinde bize düştü harı dağ

Elem denizlerinde dalgıç olsam yeridir
Aradığım mahinin seraser civarı dağ

Bizde mızrak bulunmaz silaha el sürmeyiz
Vefakar Süvari’nin ceylandır şikarı dağ

Gülbahçe -10- GÜNAH BAHÇESİ

Yoksulu itip kakıp öksüze zulüm günah
Haramın peteğine uzanmaz elim günah

Zihinlerde çürüyüp gün yüzü görmeyecek
Batıla hak diyerek süslenen ilim günah

Koç yiğit delikanlı sırtından vurulursa
Na-merde düğün olan mazluma ölüm günah

Candan seven aşığa bu kadar naz olmaz ki
Buseyle gönlünü al sevindir gülüm günah

Mahşer günü yüzümüz kara çıkarsa ya Rab
Cezama gam yemem de savrulan külüm günah

Kötü söz sahibine aittir bu biline
Yalan, dolan, iftira yakışmaz dilim günah

Ey Vefakar Süvari bir dilim ekmek için
Bunca oynanan oyun çevirilen film günah

Gülbahçe -11- ACI BAHÇESİ

Olursa bir gönülde dil acı, fikir acı
Anla ey insanoğlu büsbütün şehir acı

Felek döneklik edip meşrebine uyarsa
Bilmelisin o zaman yüzdüğün nehir acı

Ateş düştüğü yeri yakar geçer dinlemez
Başa gelir anlarsın nasılmış, nedir acı

Rengarenk görünse de şan şöhrete aldanma
Vakit geldi sanılan yalancı fecir acı

Korkuların ecele olmaz ki hiç faydası
Tavında dövülecek kızgın bir demir acı

Güvendiğin dağlara kar yağar birer birer
Sen şerbet zannedersin oysa ki zehir acı

Aklını kullanmayıp tedbirini almazsan
Ey Vefakar Süvari tir tir titretir acı

Gülbahçe -12 - SÜVARİ BAHÇESİ

Tan ağardı üstüne gafil olma süvari
Tam karşında duruyor kızıl elma süvari

Bir millet ardından dua okur zafere
Halkının göz bebeği kıble-nüma süvari

Yiğidin güreş tutar cirit atar ok atar
Aşığının elinde var bağlama süvari

Beyaz ata binmiştir beyazlar giyinmiştir
Abdestini almıştır bugün Cuma süvari

Cenk sözünü duyunca kanatlanır kuş gibi
Üçgen vücut pos bıyık tam karizma süvari

Tuna’dan Viyana’ya at koşturur şen şakrak
Kılıç elde oldukça düşmez gama süvari

Vefakar Süvarinin hüneri söz meydanı
Kalemi şimşek çakar ağlar sema süvari

Gülbahçe -13- VİRAJ BAHÇESİ

Dünya geniş olsa da mekanımız dar viraj
Bir yüzü merhametli bir yüzü gaddar viraj

Çeldiricisi çoktur tuzağı eksik olmaz
Parlak ışıklar ile süslenmiş murdar viraj

Kazanması kolaysa kaybetmesi zor mu
Şan şöhret düz yolda lakin itibar viraj

Doğruluk ince çizgi yürümeyi bilene
Dünya yuvarlak değil bilin manidar viraj

Eyüp nebi her derde sabır iksiri içmiş
Ders almak isteyene ondan yadigar viraj

Var edenin adıyla başlayan her meşgale
Ne kadar kış görünse sonu ilk bahar viraj

Ey Vefakar süvari ne alır ne satarsın
Karşında marifetli hilekar tüccar viraj

Gülbahçe -14- TOPRAK BAHÇESİ

Ali Şükrü Pisteloğlu’na

Sırrına hayran kaldım gül toprak gülşen toprak
Nasıl şükretsek sana verimli ruşen toprak

Vücudumun mayası seninle harman olmuş
Kardeşimiz çiğdemin gülün menekşen toprak

Bilirim günahın yok sen de emir kulusun
Hançer vurup bağrıma kalbimi deşen toprak

Adın çıkmış bir kere kara toprak demişler
Kim bilir hangimize acın endişen toprak

Sevdiklerini bir bir yanına çağırırsın
Gül bulmuş bülbül gibi evin barkın şen toprak

İnsanlığın korkusu ham kaba softalardır
Kainat bilgesisin güneşte pişen toprak

Her canlı tadacaktır ölümü der Lem-yezel
Vefakar Süvari’ye ayır bir köşen toprak

Gülbahçe -15- BÜLBÜL BAHÇESİ

Şeb-i hicran ah edip yari andın mı bülbül
Neden feryat edersin yoksa yandın mı bülbül

Sen ki sadık aşıksın kapısında beklersin
Bir gün olsun buseyle hiç uyandın mı bülbül

O şeker dudaklının işveli nağmesine
Vuslat teranesine sen de kandın mı bülbül

Gece verdiği sözü gündüz hatırlamadı
Bade içmişim dedi sen inandın mı bülbül

Madem böyle zor işi kendine sanat seçtin
Baştan ayağa değin aşk boyandın mı bülbül

Davut gibi sesini tüm cihana duyurdun
Dağ delen Ferhat gibi hiç sınandın mı bülbül

Bahar geldi nihayet açıldı gül goncası
Vefakar Süvari’nin gözü aydın mı bülbül

Gülbahçe 16 - ÖLÜM BAHÇESİ

Süreya’dan işittim her ölüm erken ölüm
Aslını kurcaladım vuslata yelken ölüm

Şair-i azam Hamit Fatıma’nın ardından
Makber olup çağlamış ilhama etken ölüm

Baki’nin musallası Cahit’e şöhret olmuş
Padişah tahtı gibi gözlerde tüten ölüm

Şurda bir garip ölmüş ılık suyla yıkanmış
Yunus’un dizesinde yırtık bir kefen ölüm

Mevlana şeb-i arus demiş bu hakikate
Neyi öz vatanına hasretle çeken ölüm

Üstad bayramlığını giyip bekleyen çocuk
Tahta ata binecek bayrama mesken ölüm

Vefakar Süvari’nin bahçesinde gezenler
Gördüler işittiler nasıl üretken ölüm

GÜLBAHÇE 17 -VATAN BAHÇESİ-

Ölçek hudut tanımaz engin gönüldür vatan
Rüzgarda dalgalanan nazlı kaküldür vatan

Karıncaya topraktır güvercine aşiyan
Derd-nak olmuş şakıyan bülbüle güldür vatan

Rayihası doldurur şevk ile gönülleri
Cana can bağışlayan reyhan sümbüldür vatan

Ayrık otlar türemiş bağında bahçesinde
Ondan böyle hüzünlü ondan meluldür vatan

Fabrikada çalışan işçinin alın teri
Çiftçinin tarlasında kutlu mahsüldür vatan

Ne nutukla kurulur ne haritaya sığar
İmanlı yüreklerde tam teşekküldür vatan

Ey Vefakar Süvari Oğuzdan arta kalan
Edep erkan gözeten kadim usüldür vatan

Gülbahçe -18- O BAHÇESİ

En güzel çiçekleri yetiştiren bağban O
Kainatın içinde biz katreyiz umman O

El-pençe divan durup huzurunda beş vakit
El- aman dileyeni bağışlayan sultan O

Nasıl telaş sarmasın gönüller titremesin
Haneye konuk olan en şerefli mihman O

Her ne kadar günahlar işlemiş olsak dahi
Müjdeler olsun bize hem Rahim hem Rahman O

Esir olduk aşkına mübtelayız rahına
Tabibel- kulub olan tüm dertlere derman O

Şifa var yollarında huzur var dergahında
Zül- celal-i vel-ikram şanı büyük Yezdan O

Ey vefakar süvari doğruluk vadisinde
Herkesin ram olduğu tek geçerli ferman O

Gülbahçe -19- MÖSYÖ BAHÇESİ

Sen sözünü söyledin dinledik ton ton mösyö
Diyorsun ki: bu halkın... kafası bidon mösyö

Ezberlediğin türkü nakaratı hatalı
Tüm kainat anladı düşmedi jeton mösyö

Patronun talimatı köşende duvar tablon
Askerin postal sesi plağında fon mösyö

Dersini çalışmışsın resimli kitaplardan
Nasıl da yutuverdin aç gözlü piton mösyö

Sesini yükselterek kestiğin her düşünce
Bugün sana kesecek ufaktan racon mösyö

Küçümseyen gözlerle yaldızlı uçuşların
Kallavi görünse de sözlerin karbon mösyö

Der vefakar süvari sendeki zihniyete
Halkımız karar verdi çekecek sifon mösyö