Gülbağ yokuşundan bir bulut iner...
Ben mağara döküntüsü bir kara sapanım.
Yazdığım sözler yarensiz uyur
Yaktığım ateşler umutsuz ütülenir.
Gülbağ durağından bir rüzgar kopar...
Ben ayazım, üşütürsün kıskanç soğukluğumdan
Bilemez boyun bağın öksüren yalnızlığımı
Uzanırsın aynaların güzel yansılarına.
Gülbağ karları bir gülüş ısıtır.
Sen orda yoksun, ben burda varım
Rengim soluk askılarım ter solumuş
Ürkeğim yaban gülleri biçiminden
Gülbağ yolcusu bir fidan görünür.
Kayıt Tarihi : 9.2.2025 17:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!