Gülay Zıhna Şiirleri - Şair Gülay Zıhna

Günlerdir üşüyorum;
Kimsesiz yalnızlığımda
Gerçekler bunca çirkin işte
Ya gözlerim, gördüklerim
Yüreğinin o en naif hali
Ya zaman, beni sen yapan

Hani gökyüzüne yükselir ruhun,
Sanki bütün acılar geçmiş,
Sanki her şeye yeniden başlıyorcasına
Bir çocuk gülümsemesi ile bakarsın evrene
İçindeki coşku kabına sığmaz,
Ve geçen onca zamandan sonra sahipsiz ruhunun

Bilir misin melek yüzlüm
Yıllar geçti üstünden ben hiç anlatamadım
Hani ellerimi çok severdin ya
İşte bu yüzden bırakmadım ellerini
Ellerim ellerine dokunursa gitmezsin sandım
Bencilce yani;