Gülay Kıza Şiiri - Abdullah İnal

' Benim ki de bir yaşam işte
Ülkemdeki yaşayan her hangi bir insan gibi '
Gazeteler -
Gülüyor gözlerin
Yüzünde gelincikler açmış
Unutulmuş gibi
Atomlarına ayrılan
Belden aşağın

Kimimiz hasretinden prangalar eskitir
kimimizin üstüne sağnak ölümler yağdırılır
kimimiz bir ömür boyu
tekerlekli sandalyeye mahkum

Ülkem güzel ülkem
toprak ve ter kokan insanlarım
havada bahar
baharda sevda
sevda tarlalarına umut ektiniz
gülmek, istemek, sevmek en doğal hakkınız muhakkak

Lakin bütün yollar acılardan geçiyor
içimizde direnç ve yaşama sevdası
ellerim sana uzanıyor
sen büyük penceli hastanelerde
ranzalara çakılı
ve geriye sadece ağıtlar kalıyor...