Gözlerin yangın yeri gecelerin
Alev rengini savururken üzerime
İçimde hala yakamadığın bir yerler
Kalmış olabilir mi diye aranırım.
.............
Oysa yıldızlar dökülürdü gözlerinden
Gündüzleri yaşarken seninle güneşimi söndürdüm kendi ellerimle.Şimdi loş bir dünyada dilimin tüm tat duyularını kaybetmiş bir gri portreyim.Ve birden dünya kararıyor ve sen yıldızı oluyorsun sahip olduğum gökyüzünün.Ne fayda biliyorum elimi uzatsam tutamayacağım, yalnızca seyrediyorum.Ne zaman gözümü kapatsam, vazgeçsem gökyüzüne dair hayallerden bana yaklaşan bir ay oluyor,üzerime yapışan ışıklarını hissediyorum.O an bir kabusla, yıldızımın kaydığı bir kabusla açıyorum yine gözlerimi ve bana yaklaşan tüm ışıklara ayna tutuyorum,şiddetle uzaklaştırıyorum.
Gecemden ve yıldızımdan geçemiyorum.Ben galiba karanlıkları seviyorum.Dedim ya Karagözlüm,gözlerinde yakalamıştım en derin karanlığı ve o günden beri senden öte sevdalısı oldum karanın,karanlığın...Öyleki artık,gecemde yıldızımdan uzaklaşıyorum,kafamı çeviriyorum yıldızsız sade gecelerime.Yıldızsız,ışıksız ve sensiz...
29.10.2002
Gitmeler bekler beni üzgünüm
Yalnızlığım hep başucumda
Mutluluklarım,umutlarım
Tüm sevdalar kalır ardımda
Gitmeler bekler beni üzgünüm
Müptelası olduğum acılarım durur karşımda
Seninle sevgiyi,aklı cambaz küçük bir çocuğun gözlerinde yaşadık.Olabildiğince saf ve temiz.
Boşluksuz gökkuşağı rengiydi duygularımız.
Günler geçiyor,tutkumuz büyüyor büyüdükçe hiç tadılmamış duygular yaşatıyordu.Bir büyü çemberiydi bizi sarmalayan.Biz büyümüzü yaşıyorduk.Yeryüzünde sevgi üzerine kurulan tüm tanımlar bizde anlam kazanıyordu.Yaşam tamamen gökkuşağı renkleriydi gözlerimizde.
İlk kez bu renklerin dışında gri ve siyahı gördük,şaşkındık...Bilmediğimiz iki renk...iki yeni nefes...
Bilemedik sevdiğim artık bu iki renk olacaktı bizim dünyamız.Sen sarıldın grinin ince beline,ben kalakaldım siyahın koynunda.
Şimdi gözlerinde hayret ve hasret,gözlerimde büyük aşk ve korkulası bağlılık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!