Gülay Şiiri - Deniz Güneş Kıyas

Gülay

bana bak ve gül
ay ışığında

……Gülay

gül
görüyormusun ışığın suda yansımasını
gül
güneş doğuyor gecenin rahminden
gül
ışıyan dişinde
gör yansımasını
zehir gibi soğuk suda bir kadın
topla kızıl saçlarını şafaktan
bukle bukle topuz yap

ensene dökülen birkaç bukleye
üfürmek hazzıyla
esiyor meltem
efil efil dokunan bir gül…
bir gülüşün
en cesur sevda

yanaklarında gamzeleşiyor
şahika bir mihrap
inci inci gözbebeklerin
bakire bir gizem
gölgesinde uyuyor kirpiklerinin
ay ışığı
keskin bir hançer kadar kıskanç
boynundan engin sulara kayıyor
gül ….
güzel gül
güzel kadın

bakışın
güneşi unutturuyor
buğday sarısı ay ışığına vurunca
bakışın
ölümü
güzelliğinde unutturuyor

tozu dumana katıyor
yıldızların şarkısı dudaklarında
gizli saklı bir fısıltıyla bedenini soyuyor
ipekler içindeki siyah kederden
güzel kadın
güzel gül
ay yüzlü güzel

..…Gülay