Gülâra Şiiri - İbrahim Özgün

Gülâra!
Geceden seslere arat beni
Kır çiçekleri ile donat beni.

Haydi Gülâra!
Gel sendeki benle anlat beni
Evrendeki eserle donat beni.
Bir denizin dalgasının üzerinde,
Yakamozun parlayan gözünde,
Bir aşıkın seranatında sözünde,
Toprağa inen damlanın bereketinde,
Sevdanın sonsuzluğa ermesinde.

Haydi Gülâra!
Gel sendeki benle anlat beni,
Geceden seslere arat beni,
Kır çiçeleri ile donat beni.

Papatyaların açışını anlat bana,
Yaprağın dalında duruşunu,
Bir kuşun kanat vuruşunu,
Rüzgârın ona dokunuşunu,
Canın ana oluşunu,
Sevdanın,
Sevdanın gönülde taht kuruşunu.

Haydi Gülâra!
İlk insandan gelen seslerle,
İçindeki heveslerle,
Bitip tükenmez nefeslerle,
Kar tanesini,
Kar tanesindeki yüreklerle,
Mevsimlerin annesini anlat.

Haydi Gülâra!
Gel sendeki benle anlat beni,
Kır çiçekleri ile donat beni.

Gel Gülâra!
Bu ne bir şarkı, ne geçici heves,
Ne de bir anlık nefes,
Yıllar evvelinden evrene yayılacak bir ses.

Haydi Gülâra!
Gönül közün ile yak beni.