Gülanneme Şiiri - Yüksel Akyüz

Umutlarımdı dağlar
Ve onların ardı
Uzun yollar düşlerdim
Yolcuları kalmayan yollarda

Hayli zaman oldu
Dokunmayalı bir halıya
Gülümseyen yanağını öpmeyeli

Gül gölgesinde bir molaydı ömrüm
Gür sular gibi akıp geçen önümden
Dolmadan kırılırdı bütün testilerim

Geçen günleri ve mevsimleri
Bir şiirin biraraya getiremediği
Dizeleri gibi anımsıyorum anne

Okul çıkışı nedensiz bir kahkahayı,
Vişneli pastayı, ilk kez gittiğimiz deniz kentini,
Dökülen ipek eteğinin rüzgarla havalanışını,
Bir müziğin nağmelerini,
Saçlarının loş bir odayı
Dolduran esintisini...

Boynuna sarılışımı, karnemi gösterişimi,
Mor bir geceyi,
Akasya kokan bahçemizi, güzün gelişini...

Yıllar yüzünü alıp götürse de
Gözlerin hep çocuk kaldı anne.
Günün birinde serpilip
Yeşermeyi bekleyen
Güzel bir ağaç gibi

Gülerdin ve usulca okşardın yüzümü
Ne zaman ağlasam
Bir kuş öterdi kafesinde

Yüreğim gülde;
Gül mevsiminde vefa yoktur anne.