Gül Yüzün Solmasın Şiiri - Aynur Hanımoğlu

Bugün yine gözü yaşlı karşıladın beni
Ağıtların dağladı yüreğimi…

Bu satırlar yetmese de aşkınızı anlatmaya,
Yüreğindeki acıyı tazeleyecek olsa dahi
Denemek istedim affet canım yengem.....

Dillere destan idi
Deliorman’ın yağız delikanlısı Hasan ve kara gözlü Rahime’nin aşkı
Sevdalarına imrenerek geçti gençliğimin yılları...
Çeşme başında ki buluşmaları
Birlikte maç seyretmeleri...
Hep ele göz göze
Bir yastıkta geçti ömürleri....

Çalmadan kapıyı,
İzin istemeden kemiklerine daldı
O illet hastalık kanser….
Yatağa mahkum etti ömrünün son iki buçuk ayını..

Hayat bile kıskandı yarattığı aşkı....
Ansızın alıp götürdü kara gözlü dilberin
Tek aşkını, biricik eşini, gül yüzlü amcamı
Yağız delikanlı Hasan’ı …

Eksilmedi hiç yüzündeki gülüşü….
Anlayamadı kimse çektiği ızdırabı
Hasta yatağında bile gül yüzünle karşıladı bizleri...

En küçüğüydü kardeşlerin arasında
Ömrünün en yaşanası yıllarında gitmek ti yazgısı....

Dinmiyor acın/ımız
Başımızı teneşire koymadan da bitmez kalbimizdeki azap…
Ağlarken de biliyoruz ki mekanı cennet.....

İçini ferah tut kara gözlü yengem,
Rüyamda gördüm
Kara toprak bile gül yüzünü solduramamış....

Hep sorarım kendime,
Neden seni seçti be gül yüzlü amcam....

Yüreğimizde,hatıralarda,resimlerde,
Mezarının başında bundan böyle
Hasret gidermelerimiz…
Ne yazık ki
Ne gelirken
Ne giderken
İstiyor musun
Diye sormuyor bizlere hayat ….

Aynur……