Gül yüzlüm, artık gül. Şiiri - Belgin Turan

Ne bir sitem, ne bir sızı düşmüyor bir gün dilinden,
biliyorum ne haldesin şimdi bensiz oralarda.
Sevgi buymuş a güzelim, a benim canımın içi
sende gördüm sevilmenin böylesini yar ilk defa.

Öyle bir işe bulaştım çöz, çöz yine hiç bitmiyor,
sokaklarda bir başıma kar, kış demeden dolaştım,
İnsan bile demediğin adamlara boyun eğdim
mideme bin yumruk gibi indi, çıkan her sözleri.

Ne aradım ne de sordum, attım seni yad ellere,
sanırsın mı ki, unuttum gel sor onu yüreğime.
En müşkül zor anlarımda gölgem gibi benimleydin
biliyordum hasretimle ağlayıp gün sayıyordun
ben perişan, çaresizce bekliyordum mutlu sonu.

Günlerim bana dar geldi, gecelerim kâbus sanki,
sende gizli gizli içtin, acıları zehir gibi.
Kim bilir nasıl yakardın, yaradana dua ettin
Gül, artık benim gül yüzlüm al senindir kalan ömrüm.

09/02/2011 Belgin Turan