Gül Yüzlüm Şiiri - Tolga Saygılı

yine gece oldu hüzünler de başlar şimdi
bitmek bilmeyen hüzünler içimden taşar şimdi
bir deli frat gibi kuru souk ayaz gibi deler yüregimi
yinede seni unutamıyorum gül yüzlüm unutamıyorum

bazen dalıp gidiyorum geçmiş günlere
nerelerden geçmiyorumki bilemesin
seninle ilk tanıştığımız günü utanğaç bakışlarını
titreyen ellerini ve o mahsum bakışların gül yüzlüm

ve birden bir titreme geliyor bedenime
ayılıyorum dalıp gittiğim yerden umutsuzca
artık bir hayalden kalmadı farkım inan çok yanlızım
belki görsen beni tanıyamasın öyle bir haldeyim ki gül yüzlüm

canım sıkıldığında efkar bastığında yüreğimi
kendimi atasım geliyor bir yerlere kuytu karanlık köşelere
sindiremiyorum içime sensiz geçireceğim bir hayatı
karanlık düşlerdeyim yorgun ve argınım gül yüzlüm

hani bir şakımız vardıya çalınca derinlere dalardık ya
mutlu bir yusufçuk havalanırdı gök yüzünde
çiçekler açılırdı daha bahar gelmeden içimizde
korkuyorum o şarkımızı dinlemekten bile gül yüzlüm

neden gittim diye sorma mejburdum birtanem
olmazları başarmaya çalıştık çoğu zaman
sonra olmayacağını anladım ve gittim
biliyorum kırgın ve perişansın farkındayım gül yüzlüm

kendimden çok seni düşünüyorum her an aklımdasın
sanki heryerde sen varsın aldığım nefes gibisin
bazen biri omzuma dokunun ca sensin diye dönüyorum
ama nerde sen olmayacaksın artık biliyorum gül yüzlüm

hani bir dizimiz vardı ya akşam olunca beraber izlerdik
işte bu benim şuda sensin diyorduk ya bir birimize
her aşk sahnesinde bakardın gözlerime saf temiz
o bakışların içimi yakardı yangın yeri gibi gül yüzlüm

ve sonra umutsuzluk çöküyordu yüreğime
kurkular saflara dizilmiş bir halde umutlarım kırılıyordu
sana diyemiyordum seni kırmak seni üzmek istemiyordum
içim içimi yiyor parçalamak geliyordu kendimi gül yüzlüm

son sözüm son bakışım yürek akışım
son şiirim son şarkım sen den sonrası olmayacak
bu kalp seninle doydu sende son bulacak
senden başkası o kalbe sahip olmayacak gül yüzlüm.

söz ferman alçiçek