Gül Yüzlüm* Şiiri - Bayram Tunca

Gaipten duyuldu adın
Her yana yayıldı şanın
Mihenk taşıdır hayatın
Ebedi kalıcı adın/tadın

Misk-i amberdir o kokun
Ahsen-i takvimdir dokun
Mirastır kutsal emanetin
O baş tacıdır ümmetinin

Gelişiniz âlemlere rahmet
Yaşayışınız bizlere sünnet
Vedanıza ağlıyor tüm ümmet
Ne olur, o gün bize şefaat et

Gittin gideli gülmedi yüzümüz
Krater gölüne döndü gözümüz
Daima sana dönüktür yüzümüz
Kelime-i tevhittir son sözümüz

Ah ne çok dolandım şu gülistanı
Göremedim ki o gül yüzlü insanı
Elbet bir gün lütfeder O ihsanını
O an görürüm o gül yüzlü insanı

Af dileyip öperim O’nun pak ellerinden
Hep ümit varım O’nun âli himmetinden
Umarım kabul eder kendi ümmetinden
Her daim olmaya çalıştım ümmetinden

Övünürüm diyordu bizlerin çokluğuyla
Övülmeye layıksak haklıdır övünmekle
Yaratılmışız, ahsen-i takvim suretinde
Ne çok hasret çektik O’nun yokluğuyla

Gezsek şu gülistanın tüm dağını bağını
Harman etsek, şu güllerinin tüm yağını
Yine de değişmeyiz O’nun gül kokusunu
O vermiştir, O’nun dokusu ve kokusunu

Odur itikadımıza göre en son gelen nebi
Öyle haber vermiş gelip geçen tüm nebi
Sadakna der tüm enbiya/evliya ve veliler
Doğrulamakta, günümüzdeki tüm deliller

02.12.2003-12.02