Gül Yüzlüm Şiiri - Muzaffer Çetin

Benim ela gözlü, ve gül yüzlü yarim
Dut yemiş bülbül gibi, niye susarsın?
Hayatı birlikte paylaştığım güzel,
Sözünü söylemeyip niye yutarsın?

Yanında bile hasretini çektiğim
Dilini mi yuttun niye konuşmazsın?
Benim gurbet elde başka kimim var ki;
Fakire surat asıp, niye küsersin?

Yıllardır çevrende pervane olduğum,
Yüzünü bu garibe niye asarsın?
Bak, çekilecek onca derdim var iken;
Derdime yeni dertler, niye katarsın?

Suskunluğun beni perişan eyledi.
Yanında hasretinle, niye yakarsın?
Bilemiyorum ne yaptım ki; ben sana,
Niye derdin söylemez melul bakarsın?

Gönlüm her an seninle sohbet isterken
Benimle hiç konuşmaz, erken yatarsın?
Mademki gözün görmek istemez beni,
Öyleyse şu hanene niye sokarsın?

Muzaffer garibin düştü mü değeri
Kaç para eder? Şimdi kaça satarsın?
Senin o gülüşüne kurban olurum
Gülmek çok mu zor neden kaşın çatarsın

04/12/ 06