Gül Yüzlüm Şiiri - Aşık Erayi

Dalda döner dururdu mor rüzgar gülü
Açardı dağların kokulu mor sümbülü
Sendin gönlümün şen şakrak mor bülbülü
Bir öttün hemen derdimin kaldı azı be gül yüzlüm

Hep geçerdim sizin dar patikadan, yolaktan
Hayvanlar yalaktan; ben su içerdim mor bulaktan
Önce yakala derdin güzeldin huriden melekten
Sen tavşan misali ben peşinde tazı be gül yüzlüm

Yakalayınca seni tutardım o kibar elini
İsterdim sarsın kollarım o ince belini
Derdin sen kerem ol ben de onun gelini
Sen yoksun ya özledim cilveyi nazı be gül yüzlüm

Neylesem yol gösteren rehber yok
Bu aşk kadar yakan acı biber yok
Tam ondört bahar geçti senden haber yok
Dağlarda mor pazı yerini aldı sızı be gül yüzlüm

BUrda dört duvar ve karanlık koridor
Ne kadar zor olduğunu bir de bana sor
Vardır bir hayır de bunu da hayra yor
Nerede o günler hoş bir pembe dizi be gül yüzlüm

Güneş batıyor bugün kara bulutlar çıkıyor
Havada bir kasvet ve stres canımı sıkıyor
Sensizlik yüreğimi durmadan yakıp yıkıyor
Gurbette gönlümün kırık kaldı sazı be gül yüzlüm

Vakit geçmezdi ki hep gelirdin aklıma
Güvenemez olurdum hiç ne gizlime ne saklıma
Mektup atardım yine sana sıladaki tatlıma
İz duvarlarda aşkın oldu kumarbazı be gül yüzlüm

Otururuz koğuşta Çerkezi, Lazı sohbet ederiz
Hepimiz özlem çeken; perişan, derbederleriz
Halimizi sorarsan birbirimizden beteriz
Tamam deli hasret aldı neşeyi hazı be gül yüzlüm

Şu dağların arkası sıladır bilirim
Belki çıkmam sabaha bu aşktan ölürüm
Hep gurbet elde hep sana hasret kalırım
Ölürsem mezar taşıma aşkımızı kazı be gül yüzlüm

Seni göremeden göçtüm; keşke olaydım gazi
Asırlar geçti; kışı, yazı, bu imiş mazi,
Ecel dinlemiyor; ne Beni, ne Çerkezi ne de Lazı
Bak ne büyüydü, ne faldı, karayazı be gül yüzlüm