Zamanın dökülen kumlarını hatırla.
Hani seksenlerden kalma bir mahalemiz vardı.
Yürekleri dağ kadar büyük insanlarımız,
Küçücük odalarda yaşardı.
Pencere önlerindeki bekleyen kızlar,
Türkü söyleyen oğlanlara kaçardı.
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta