Zamanın dökülen kumlarını hatırla.
Hani seksenlerden kalma bir mahalemiz vardı.
Yürekleri dağ kadar büyük insanlarımız,
Küçücük odalarda yaşardı.
Pencere önlerindeki bekleyen kızlar,
Türkü söyleyen oğlanlara kaçardı.
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta