Gül Yüzlüm Şiiri - Fahri Bulut

GÜL YÜZLÜM
Sensizliğin koynunda, uyku tutmaz gözümü,
Sararmış resimlerden, çeviririm yüzümü,
Senden kalan anılar, kemirirler özümü,
Cennetim de Huri m de, sen ol dedim gül yüzlüm…

Bu dünyada istedim, cennet ile huriyi,
Verseler istemezdim, melek ile periyi,
Ölüp de küllenmeden, ten denen şu deriyi,
Cennetim de Huri m de, sen ol dedim gül Özlüm…

Sen yanımda olsaydın, keder, hüzün kalmazdı,
Karabasanlar gelip, pembe düşler çalmazdı,
Deli rüzgarlar acır, saçlarımı yolmazdı,
Cennetim de Huri m de, sen ol dedim gül sözlüm…

Bin tabip olamadı, sen oldun derde çare,
Teni lale kokulum, gözleri hare hare,
Onlarca güzel gördüm, tümü etmez bir para,
Cennetim de Huri m de, sen ol dedim gül tezlim…

Sanmayasın sözcükler, dilimden dökülüyor,
Tee kalbimin içinden, sökülerek geliyor,
Karanlık gecelerde, Ay doğarken gülüyor,
Cennetim de Huri m de, sen ol dedim gül neslim…

Rızazade, sen yoksun cehennem de yaşlandı,
Merhameti yoklarsa, acımadan suçlandı,
Dost, yaren sandığınca, günden güne dışlandı,
Cennetim de Huri m de, sen ol dedim gül tözlüm…
13.11.2020
Fahri Bulut Rızazade