Gül Yüzlü Sultanım Şiiri - Necati Kuruca

Ya Rasulullah ümmetin Seni bekliyordu,
Sensizliğin ızdırabı ile inliyordu,
Arş-ı ala sesin ile yankılanıyordu.
Ey sevgili Muhammedim, gül yüzlü sultanım.

On sekiz bin alem, Muhammed amin diyordu,
Hira nur dağı bile ayağa kalkıyordu,
Sesini duyunca, arş-ı ala titriyordu
Ey sevgili Muhammedim, gül yüzlü sultanım.

Kainat aydınlandı, görünce gözlerini.
Karanlıklar aydınlığa bıraktı yerini,
Melekler öptü mübarek, nurdan ellerini.
Ey sevgili Muhammedim, gül yüzlü sultanım.

Hurma kütüğü senin, nefesini duyardı,
Minbere çıktığında, hasretinden ağlardı,
Herkes sesin nereden geldiğini arardı.
Ey sevgili Muhammedim, gül yüzlü sultanım.

Hurma kütüğü yıllarca, sesini dinledi
Sen hutbeni okurken, özleminden inlerdi,
Hep okşamanı, teselli etmeni beklerdi.
Ey sevgili Muhammedim, gül yüzlü sultanım.

Rahman ve Rahim olan hep Allahın adıyla
Kalplerimizde nur, gönüllerimizde safa,
Merhametsin rahmetsin sen, Muhammed Mustafa
Ey sevgili Muhammedim, gül yüzlü sultanım...