Gül Yüzlü Çocuk Şiiri - Adnan Özkan

Gün gelir senide soldurur zaman,
Çileyle yoğurur gül yüzlü çocuk.
Şimdi herşey güzel, uyandığın an
Ne gün kalır, nede gülyüzlü çocuk.

Ne baba kalmıştır,ne canım ana,
Kimse yok ki, ninni söylesin sana,
Gönlün daralmaktan küser cihana,
Boynun bükük kalır gülyüzlü çocuk.

Ne sevenini kalır, ne anlayanın,
Hasta düştüğünde ne ağlayanın,
Parayla ödenmez hakkı, ananın,
Ölünce anlarsın, gülyüzlü çocuk.

Bugün yaşananlar kalır hatıra,
Arz etsen halini sığmaz satıra,
Yürürsün yollarda bağırıp çağıra,
Sesin duyan olmaz gülyüzlü çocuk.

Bende çocuk idim seneler önce,
O anı hatırladım, seni görünce,
Şimdi oyun oyna, eğlen gönlünce,
Çocukluğunu yaşa gülyüzlü çocuk.

Gün gelir saçında belirir aklar,
Her teli ayrı bir hatıra saklar.
Yüzün mahzunlaşır, çöker yanaklar,
Yürümek güç olur gülyüzlü çocuk.

Dersin ki,'ne çabuk geçti seneler'
O da nasip olur, görürüsen eğer,
Kaybolur ne varsa sevmeye değer,
Birgün toprak olur, gülyüzlü çocuk.

Duyguların temiz, hislerin temiz
Seni mutlu görmek tek dileğimiz,
Gurur kaynağımız,sevinç-neşemiz,
Kalbimizin gülü, gülyüzlü çocuk.

Adnan Özkan (yanık sevdalar)