Gül Yüzlü Şiiri - Kemal Berk

Gül yüzlü, gülse yüzüme
Ben de kahkahaya boğarım her yeri
Ne asık surat kalır
Nede suratsız insan
Ahhh beni bir bana bıraksalar
Ben kendi halimde, ben olurdum
Ben insanlara katlanmışım da
başkalarına mı katlanamam
Etkilenmem hiç bir şey den
Ne güneş yakar beni
Ne soğuklar dondurur
Fırtınalar bile, vız gelir geçer
Kalbimde derin bir duygu
Kulağımda hafif bir ses
Duyardım, görürdüm tüm güzellikleri
Gül yüze güneş vurmaz
Vursa da rengini soldurmaz
Güneş gibi parlayan
Gören ise parlak bir göz
Ay bile kıskandı halimize
İnsanlar da bakıyor gıptayla
Kemal' eren /Kemal Berk