sürmüş nedense
kasımpatına kadar yürümüş kelebek
ve bir sarı yaprağın ayasına işte
usulca bırakıp gitmiş ömrünü
.
avludayım
yanı başında ikindi vakti
annemin öteberiyle doldurduğu masanın
yanı başında saçlarını
bukleli bir kız gibi
masaya dökmüş kasımpatının
hüznün, gereğin
Ah anne şefkatiyle saçlarımı okşuyor ölüm
biliyor çünkü;
gül yok artık
penceresinde günün
Kayıt Tarihi : 4.5.2011 12:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!