Gül Yine Şiiri - Hasan Çağlayan

İlk değil bu!
Kimbilir kaç kere, kaç şehirde?
Yağmur, su…
Dolaştın sokakları
–Tek.
Şehir kovan, düşler çiçek.
Say ki bir arısın sen: Arı.
Caddeler petek.

Değil bu ilk!
Kimbilir nerde? –o şehirde.
Her vakit bir söz dokunur: akik.
Alışıktır, kuşanır yüreğin ‘gecelerde.’
Camlarda perde, içerde Yâsin.
Bu evler ışık.
Yüzündür gül-i beyza ve henüz
Yüzündür ‘hüzün’lerle barışık.

Bu ilk değil!
Kimbilir nasıl, ne zaman? –gelecek!
Ve şimdi, yaman
Bir sevdanın sevinciyle ki ‘gerçek.’
………
Hadi gül! Bir gökyüzüdür gülüşün.
Gül yine!
Seninle şehirler gülecek!