KENDİM
uzak dağ başlarında kalmış iyilikler
hasat ettiğim kötülükler dolanıyor ayaklarıma
yakınlaştırıcı gözlükler bile yetmiyor iyiyi görmeme
kendi yarattığım cehennemde yanıyor ruhum
eriyor sözcükler ağzımdan çıkamadan
Ey elinde umudun ışığıyla geceyi yırtıp gelen sevgili
Ben senin gündüzünüm deyip karanlığı bağrına saklamışsın
Sözlerin ise zemheride yalancı bahar sıcaklığıymış
Hüküm sürmene izin vermişim yüreğimin kıvrımlarında
Oysa o kıvrımlardaki kana susayan cam kırıklarıymışsın
Koskoca bir imparatorluk kurmuşsun içimde
tüm yanıltıcılığı ile karşımda duran,
tüm arsızlığı ile içime doğmak isteyen o güneş
ezberlenmiş ve kendini tekrar eden sözlerle
aklımı başımdan almaya çalışan o aşk
üç günde akışının yönünü değiştiren
başka denizlere sızan o nehir
tutsaydım ellerini
tüm bedenimi saracaktı o çürümüşlük
şeytanla anlaşma yapmışsın
ruhunu almaya gelmiş sülfür kokan o cehennem köpekleri
hiçbir geri çevirme büyüsü kurtaramaz artık
satmışsın bir kere ruhunu bedenini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!