Yarım kalan bir aşk masalıyım
Ne kavuşmuş prensesim prensine
Ne de sevinebilmiş cadı öldüğüme
Ortada bir yere kalmışım
Ne cüceler ağlar öldüğüme
Ne sevinebilirler kalbimin atabildiğine
Gözlerin gözlerim olsa keşke
Keşke senin gözlerin olsamda
Bir daha görmesem seni kendi gözlerimle...
O zaman belki kalbim daha fazla yara almaz
Seni görünce kalbime saplanan oklar artık saplanmaz
Yine seni düşünür oldum günlerdir
Yüzün gözlerimin önünden,
Kokunsa burnumdan hiç silinmiyor...
Oysa ne kadarda emindim bittiğine,
Seni sildiğime, unuttuğuma
Ama bak yanılmışım...
Geceler korkutur beni
Ertesi günün geleceğini fısıldar beynime
Beynim kapana sıkışır
Yine mi der, yine mi?
Peki bugün nasıl geçecek?
Bu sefer nasıl kandıracağım seni?
Seni çok özledim güneşim...
Günü sensiz geçirmek zor.
Ellerini ellerimde hissedememek,
Gözlerinin içinde kaybolamamak acı.
Gülüşünü duyamamak,
Sensiz bir adım atmak çile...
Hani bi evimiz olacaktı
Upuzun ağaçların arasında küçücük bir kulübe
Yanından geçen derede gemilerimizi yüzdürecektik
Sonra yanındaki salıncakta sen beni göklere uçuracaktın
Elimizde sepet, böğürtlen toplayacaktık hani...
Hani tan vaktinde kalkıp ağaçların ışıltılarını izleyecektik
Hayat eskitir beni!
Her geçen gün bir bir saplanır kalbime
İçimdeki bilinmeyen kemirir durur bedenimi
Gözlerim ağlamaktan yorgun
Ruhum beni inkarda
Bu ben miyim?
Korkuyorum!
Kendimden korkuyorum.
Yapacaklarımdan korkuyorum,
Yaptıklarımdan korkuyorum.
Gördüklerimden korkuyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!