Gül Yeter Bana Şiiri - Halil Gülel

GÜL YETER BANA

Vallahi gözüm yok köşkte, sarayda;
Gerçeğe götüren yol yeter bana...
Aşk derdiyle meşgul gönlüm her ayda
Bülbül oldum bülbül gül yeter bana...

Kalender aşığım alem gezerim,
Gönül tezgahında sözü süzerim,
Hakk’tan alır insan için yazarım
Ballar balı tatlı dil yeter bana...

Severim çocuğu cennetten çiçek,
Gülünce gözleri açılır kucak,
Kaplar her bir yanı mutluluk sıcak
Yuvalarda doğru hal yeter bana...

Görünsede kürkü bakarım öze,
Fikrimi söylerim nazikçe yüze,
Düşürmem kimseyi düşürmem köze
Aşkın ateşiyle kül yeter bana...

Herkese hürmetim Yaradan için,
Niçin hor göreyim efendim niçin?
İki yol var doğru olanı seçin
Hakk’ı hakikatı bil yeter bana...

Sağlık gerek başta sağlık ilk evvel,
İnanırsa Hakk’a olacak güzel,
“Kalû Belâ” ahte vefadır ezel
İmanla gezilen çöl yeter bana...

Saygımız engindir sevgimiz birlik,
İsteriz her yerde hayat ve dirlik,
Olmazsa gönülde olmazsa körlük
“Hakk rızası” diyen kul yeter bana...

Oluruz mazluma, öksüze kanat,
Aramayız hizmet diyerek rahat,
Mutluluk vermektir bizdeki sanat
Gönlümü coşturan tel yeter bana...

Uzaklar yakınlar bir söze bakar,
Kaynaktan menzile ak sular akar,
Gün gelir gerçekler ortaya çıkar
Dostum uzattığı el yeter bana.

Gün iner zevale yürekten sesi,
Hoşgörür insanlar cümle herkesi,
Dindirir mazlumdan yetimden yası
Altın senin olsun pul yeter bana.

Bir çorba, bir urba helalse kafi,
Olamayız zorba hele de asi,
Ressam Halil, darbe vursalar dahi
Aşk için dökülen sel yeter bana...

Halil GÜLEL
Düsseldorf / 28.01.2002
(Güle Nur Damladı)