Gül yavaş yavaş

Seyran edemedim bir gülü bağda
Gül soldu gitti ben yavaş yavaş
Bilemedim gönlünü sır imiş meğer
Bülbülü harcadı gül yavaş yavaş

Geçer bu kışlarım inerim düze
Bu gönül dağları getirir dize
Belki bir bahar belkide güze
Gonca gül tohumdan çık yavaş yavaş

Kederden gamdan sıkıldım gayrı
Sen ne bilirsin kaderi gaybı
Kibirlenme gözet dünyada hayrı
Genişletir gönlünü hak yavaş yavaş

Dert oldun içime salkım söğüt
Derdimi bilmeyen veriyor öğüt
Dile varmadan aşkı gönülde öğüt
Dikenli yollara kor yavaş yavaş