Gül Yarası Şiiri - Hamza Yaşar Ocak

Bir gül müyüm, has bahçende solmayacak
Sıra bana gelince korkuların bitiyor bülbül.
Yaklaşan seher vakti midir, yoksa bir çiğ mi
Bahçıvanın acımasız makasının sesimi bu,
Güneş buluttan kurtaramıyor sıra ne zaman bülbül.

Arka planında hayatın, günlerim bir saka kuşuydu
Lakin önce rengim soldu, sonra kısıldı sesim.
Kimse bana hayatın tekin olmadığını söylememişti
Çocukluğumda da böyle göğsümden vurulmamıştım.
Hiç girmediğim bahçelere yağmur yağıyor bülbül.

Aslında anlamadığı bir şey var, çok uzakta…
Durup durup düşüncelerini dinliyor, ama çok mutlu
Boş ver diyor aldırma varsa eğer bir kalbi
Yolu gurbete varır bulur yağmurun yağdığı yeri
Bundan böyle her ne düşünsem ona yarıyor bülbül.

Tüm düşüncelerimi zımparaladım bir fincana
Tertemiz bir kafayı teslim etmek için cellada
Çekiyor beni ölüm, gülüyor celladım bana
Bir sesi kalıyor kulaklarımda, bir tebessüm aklımda
Ya bu gözünden akan yaş, gönül çiçeğine mi
Kala kala bunlar kalıyor bana bülbül

Ne bahçıvanlar varmış yatmış tüm zamanlar,
Hastane koridorlarından asla geçmeyen,
Söylemiyor yerini ne kadar sorsak da,
Bulutlara bak yağmurun yağdığı yere in.
Nasıl düşersen düş sinende açan “bir gülün” yarasıdır,
Bu has bahçede düşen yanıyor bülbül.
12.06.2003