Sararmış dökülmüşsün öz benliğinden,
Boynunu bükmüşsün aşka yeniden,
Sen demi seviyordun beni gizliden,
Neden boynunu büktün Gül yaprakları.
Bülbüle sitem mi ettin böyle solgunsun,
Yağmurun mu küstü bıraktı gitti seni,
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir, bir gülün aşk acısı çeken bir insana seslenişini anlatıyor. Gül, sevgilisinden ayrıldığı için solmuş ve boynunu büküp kederlenmiştir. Ama aynı zamanda, insanın da gizli bir aşkı olduğunu ve onun için yandığını fark etmiştir. Gül, insanın sevgisine karşılık verip vermediğini, başka birini arayıp aramadığını, aşkın gücüne inanıp inanmadığını sorar. Sonunda, gül insanı teselli etmeye çalışır ve kederini dağlara bırakmasını, hayata neşeyle bakmasını ister. Bu şiir, aşkın hem güzel hem de acı veren yönlerini gösteren duygusal bir şiirdir.
Sizi ve kaleminizi kutluyorum şairim. Yüreğinize sağlık, sağlıcakla kalın. Selam ve saygılarımı sunuyorum efendim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta