Gül Yaprağından Çiy Damlar

Yüzünü
gölgelerden gizlerken
zaman tedirgindi.
Durgundu kıyısında durduğumuz yaşam

Bağrıma bastırmıştım
umudumun kanayan yerini
yürüdüm

Sesin
bir
bir
uyandırırken ihanetleri
suskundu
halkımızın paslı yüreği
Diyemedim sana;
Aydınlık arayan ellerimiz
tanımsız olmasın diye!

Özlemlerimiz
bir duvar dibinde usulca ağlarken
usanmayan sevdamız
bir yıldız arıyordu gözleri ateşte
Bir beklediği bekleyeni vardı
Diyemedim sana
yürüdüm

Tarih
yol ayrımında
kendini tanımlamaya çalışırken
acemiydi gözleri
öpemedi dudaklarından yarınların
Diyemedim sana
yürüdüm;
düşlerimizin ardına
gece düşmesin diye

Sen
bir adım öndeydin hep
yaşam ağırdı gecenin koynunda
delicesine aşındırıyorduk
eriyip giden karanlığı
ve
kucaklamak için doğan güneşi

Gözlerinden biri aydınlıktı halkımızın
diğeri karanlık.
Ne dünyanın çehresini değiştiren
tam aydınlığı gördüler
ne de korkuları saydam
bilinçsiz korkunç ve yitik karanlığı gördüler.
Diyemedim sana
yürüdüm;
gözlerin varla yok arasında
çakılıp kalmasın diye

Gözlerin varla yok arasında
çakılıp kalmasın diye.

Biliyordum
bir basamak daha var
yitipgitmek üzere

Yıldızlar bekleye dursun
Güneş geç doğsa da farketmez.