Sessizliğin o kadife sesi çınlardı gözlerinin her masum bakışında
Bir gül yaprağı düştü toprağa tarihin en soğuk kışında
Göğsünde kalp diye merhamet taşıyan kadının vedasıydı bu
Sanki gül yaprağının toprağa düşerken çıkardığı sedasıydı bu
Bu kadar mı zulümdü dünya sana ey iyiliğin anası
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden