Sessizliğin o kadife sesi çınlardı gözlerinin her masum bakışında
Bir gül yaprağı düştü toprağa tarihin en soğuk kışında
Göğsünde kalp diye merhamet taşıyan kadının vedasıydı bu
Sanki gül yaprağının toprağa düşerken çıkardığı sedasıydı bu
Bu kadar mı zulümdü dünya sana ey iyiliğin anası
Ağa Camii;
Havsalam almıyordu bu hazin hali önce
Ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce
Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım;
Allahımın ismini daha çok candan andım.
Ne kadar yabancısın böyle sokaklarda sen!
Devamını Oku
Havsalam almıyordu bu hazin hali önce
Ah, ey zavallı cami, seni böyle görünce
Dertli bir çocuk gibi imanıma bağlandım;
Allahımın ismini daha çok candan andım.
Ne kadar yabancısın böyle sokaklarda sen!