Kurumuş Gül Yaprağı (*)

Hangi kitabı açsam, satırlar bana küser.
Suçlu gibi karşıma geçip de beni süzer.
Hangi sayfayı açsam avunurum maziyle.
Kuru bir gül yaprağı sessizce yere düşer.

Bir köşeye büzülmüş sarı kasımpatları.
Sanki kırılmış gibi kolları kanatları.
Gözyaşı denizinde boğulmuş hep anılar.
Yıllardan beri sürer bitmeyen ağıtları.

Bir sen misin üzülen, bir sen misin yanan?
Ne gönüller gördüm ben, hasretliğe katlanan.
Dönüp baksan maziye, kurumuş gül yaprağı.
Kim derdi ki anılar, bir gün olacak yalan.

*(Yeni Adana Gazetesi Sanat Sayfası-12 Nisan 1993)
*(1995/1996 Yıllarında TRT-TSM güfte denetiminden geçmiştir.)
*(Sevda/Şiir/Cumali Karataş/Gramofon Kitaplığı/Aralık 2002/48 sayfa)