Gül yanığı Şiiri - Saffet Çakır

Şimdi seninle bir çeşme başında
iftar açmak vardı
neylersin dağların ardı kardı...

Allah ne verdiyse önümüze koyardım
gülüm yüzüne baktıkça doyardım.

Şimdi sen uzakta neyle açarsın iftarı?
bilirim erimez bu yüce dağların karı
yaşadığını bileyim yeter
ömrümün baharı, ömrümün varı...

Gül yanığı dudağından süzülür mevsimler
bu kadar mı alıcı sana benzer
gökyüzünde kare kare resimler...

Gül yanığı gülüşlerin kaldı içimde
bu sevda kördüğüm, hep aynı biçimde...

Şimdi seninle bir köy kıyısında
iftar açmak vardı
neylersin dağların ardı kardı...